W 1945 roku Niemcy leżały w gruzach. Doświadczyły zniszczenia, którego przez tyle lat same były sprawcą. Były pokonane, podzielone i okupowane. Dokonano rozbioru Niemiec w niwecz obracając dziesięciolecia mozolnych wysiłków na rzecz zjednoczenia. Perspektywy tego kraju były o wiele bardziej złowróżbne niż atomowe grzyby unoszące się nad miastami Japonii.  W tej prawie agonalnej pozycji tli się jednak myśl o ponownym zjednoczeniu państwa. Wysiłek intelektualny i organizacyjny elity dopuszczonej do władzy w okupowanej części zachodniej kraju skoncentrowany był nie tylko na jego fizycznym odbudowaniu, ale przede wszystkim na wprowadzeniu takich zasad, które pozwolą gospodarce się rozwinąć. To proste zasady wolnego rynku sprawiły, że Niemcy gospodarczo prześcignęły kraje, których armie jeszcze nie tak dawno je okupowały.

Z kraju pokonanego i zniszczonego stały się gospodarczą potęgą na świecie, nie rezygnując ani na chwilę z działań na rzecz ponownego zjednoczenia kraju. Każda koniunktura polityczna, nie tylko gospodarcza, była wykorzystywana, aby umacniać pozycję i przybliżać moment, w którym granica dzieląca jeden naród przestanie istnieć.

W Polsce minęło ćwierć wieku od zmian politycznych, które uważa się za przywrócenie niepodległości. Jednak niepodległość uzależniona od dostaw ropy i gazu z terytorium państwa, które nigdy nie pogodziło się z utratą swoich lenn, może być iluzją w czasie prawdziwej próby. Właśnie taka próba ma miejsce za ukraińską granicą.  Dramatycznie uświadamia ona, jak niewiele przez ten czas dany od Pana Boga i zrządzenie historii zrobiono w Polsce nie tylko na rzecz oddalenia groźby „zakręcenia kurka”, ale też wprowadzenia zasad, które polską gospodarkę uczyniłyby najbardziej konkurencyjną na kontynencie.

W sytuacji niebezpiecznego rozwoju wydarzeń u naszych sąsiadów elita polityczna przez kilka tygodni zajmuje się losem jednego obywatela kończącego odbywanie ulgowego wyroku, który mu wcześniej zafundowała.

Zamiast tworzyć fakty, które trafią do podręczników historii, polityków stać zaledwie na  tworzenie niusów.  Jest to nic innego jak fabrykowanie dowodów swojego istnienia. Politycy rozbudowali pozory rządzenia do perwersyjnego poziomu. Jednak medialna sława nie dodaje im intelektu i nie zapewni nieśmiertelności,  która jest udziałem mężów stanu z prawdziwego zdarzenia.

Czasami w jeden dzień wydarza się kilka lat. Tak było w Polsce, kiedy przyjęto Ustawę Wilczka i przywrócono wolność gospodarczą. Do tej pory pamięta się ją jako niedościgniony wzór prostoty i możliwości, jakie stworzyła Polakom. Nic nie stoi dziś na przeszkodzie, aby zlikwidować szkodliwe przepisy, które dławią przedsiębiorczość naszego społeczeństwa. W zwalczaniu tego swoistego analfabetyzmu rządzących zajmują się dziś prawie wszystkie media oraz organizacje gospodarcze i społeczne. Zużywana jest niebywała energia na przysłowiowe tłumaczenie, że „czarne jest czarne, a białe jest białe”. Prezentowane są kolejne międzynarodowe raporty jak OECD, z których wynika to, co już stwierdzono i opublikowano klika lat wcześniej. Gdyby rządzący w Polsce zdobyli się na likwidację szkodliwych przepisów, które trudno nazwać prawem, to bez jakikolwiek miliardów w naszym kraju byłby większy i dobrobyt i wzrost gospodarczy.  Konkluzje te przedstawione zostały przed prezydentem Rzeczpospolitej i znakomitymi zaproszonymi gośćmi. Są gotowym w wielu wypadkach planem strategicznego działania dla rządzących w Polsce. Nikt nie miałby za złe prezydentowi, że wyręczyłby rząd i parlament w inicjatywach ustawowych, które czyniłyby życie w Polsce łatwiejszym i szybciej prowadzącym do dobrobytu. Skoro może być on dziełem rąk naszych obywateli wtedy, gdy pracują za granicą, to co stoi na przeszkodzie, aby mieli podobne możliwości we własnej ojczyźnie?

Niemcy po wojnie mieli u siebie tak wspaniałe warunki, że nie musieli szukać chleba na obczyźnie. Polska nie jest zrujnowanym wojną krajem, a mimo to emigrują z niej miliony obywateli.  Politycy mają jedną z ostatnich szans, aby wykazać swoją użyteczność, w przeciwnym razie Polacy muszą się liczyć z faktem, że nieraz pokazali, iż potrafią się z wyalienowaną i arogancką władzą obejść nie mniej bezceremonialnie jak po sąsiedzku obywatele Ukrainy.

Andrzej Sadowski